universitas

ūnĭversĭtas, ātis, f. [id.], the whole.

I.

Lit.:

universitas generis humani,

Cic. N. D. 2, 65, 164:

in universitate rerum,

i. e. in the universe, id. ib. 1, 43, 120:

communem rerum naturam universitatemque omnia continentem,

id. ib. 1, 15, 39 B. and K.:

hoc interdictum ad universitatem bonorum, non ad singulas res pertinet,

Dig. 43, 2, 1:

aedificii,

ib. 41, 1, 7:

aedium,

ib. 41, 3, 23:

non tantum universitati ejus attendas, verum etiam particulas persequaris,

Plin. Ep. 1, 8, 3:

orationis,

id. ib. 2, 5, 7; cf. id. ib. 3, 15, 5: res per universitatem adquirere, in the aggregate, of succession to the entire property of a person, Gai Inst. 2, 97 sq.; 2, 191; Dig. 43, 3, 1, § 13.—

II.

Transf., concr.

A.

The whole number of things, the whole world, the universe:

universitatis corpus,

Cic. Univ. 5; so id. ib. 12:

volubilis,

Plin. 2, 5, 4, § 11:

ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar obtuet puncti,

Amm. 15, 1, 4.—

B.

A number of persons associated into one body, a society, company, community, guild, corporation, etc. (jurid. Lat.):

universitatis sunt, non singulorum, veluti quae in civitatibus sunt theatra et stadia et similia et siqua alia sunt communia civitatum,

Dig. 1, 8, 6: quae (res) publicae sunt nullius in bonis creduntur, ipsius enim universitatis esse creduntur, Gai Inst. 2, 11:

quod cujusque universitatis nomine vel contra eam agetur,

Dig. 3, 4, 2:

de libertis universitatum,

ib. 38, tit. 3; Gai Inst. 2, 11.